Merhabalar…
Başlıktan da
anlaşılacağı üzere hayatımda yeni ve çok önemli değişiklikler var :) tam olarak 12 haftalık
hamileyim :)
Hamile olmadan
önce çok severek gebelerin günlüklerini okurdum ve bir gün ben de hamile
kalırsam benim de günlüklerim olacak derdim. Ve dediğimi yapıyorum :) Bunun için 12.hafta
kotası koymuştum kendime. 12.haftaya gelince başlayacağım yazmaya diye… Çünkü
ister adına nazara gelme deyin, ister riskli bir dönem olduğundan ya bir şey
olursa korkusu deyin garip bir gerginlik vardı üzerimde. Ama çok şükür riskli
dönem atlatıldı ve hamileliğin keyifli dönemleri başladı artık :)
Hikayeye baştan
başlamak lazım elbette… Özellikle böyle bir sürece girmeyi planlayanlar için
bunun iyi bir yol gösterici olduğunu düşünüyorum…
Her şey artık
dünyaya bizim canımızdan kanımızdan bir canlı getirme fikriyle başladı. Artık zamanı
geldi, gezdik tozduk eğlendik, sıra sorumluluk alma kısmına geldi dedik. Daha öncesinde
myom ameliyatı olmuştum ve açık bir ameliyat idi bu. Daha ameliyatı olunca kafamda
1 yıllık iyileşme süreci belirlemiştim ve o 1 yılı da bol gezmeli tozmalı
şekilde geçirdik. Planlı bir gebelik olacağından işe doktorumuzu belirlemekle
başladık ve gebelik öncesi ilk kontrolüme gittim. Belli kan ve idrar
tahlillerinden, ultrasonlardan sonra her şeyin gayet iyi olduğu ve gebe kalmaya
hazır olduğum sonucunu aldık doktorumuzdan ve bir dahaki ziyaretinizde bebekli
olarak bekliyorum sizi diyerek yolladı bizi :) Ayrıca beslenmeme dikkat etmem gerektiğini ve folic asite başlamamı önerdi.
Hayatımızda yeni
bir süreç başlamak üzereydi. Hesaplar kitaplar, yumurtlama dönemi tahmin
etmeleri, ideal dönemleri bulmalar falan derken birkaç ay gergin geçti. Kafamda
deli sorularla… Olduğum myom ameliyatının mı sonucu bu olmayışlar, yoksa bu kadar
istekle bebeksiz mi kalacağız, ya olmazsalar… Ama bir gün ne yapıyorsun sen
diye silkindim ve gayet rahat ve umursamaz bir ay geçirdim. Sonuç ortada :) Demek ki neymişşş :
her şeyin başı rahat olmak, kafaya takmamakmış…
İlk öğrenme
anı çok garipti. Sanki çok yakın bir arkadaşımız tüm bunları yaşıyor ve eşimle
ben de her anını izliyoruz hissini yaşadık. Şaşkındık. Kafamızda peki şimdi ne
yapacağız, nasıl olacak soruları dönüp duruyordu :)
Hemen doktor
randevumuzu aldık ve koştur koştur gittik :) Kesenin oluştuğunu, dış gebelik olmadığını öğrendik ve tam bir oh çekiyorduk ki
içerde yoğun bir kanamanın olduğunu öğrendik :( Ama doktorumuz bunu o kadar net ve pozitif anlattı ki sanıldığı kadar büyük bir
şok yaşamadık. Kanamanın nedenin kesenin tutunmaya çalışırken meydana gelen
damar çatlamalarından kaynaklanma ihtimali olabileceği gibi, vücudun bebeği
kabul etmediğinden verdiği bir tepki de olabileceğini söyledi. Ve progestan
kullanmamı tavsiye etti. Belli kan ve idrar testlerini istedi. Ve 1 hafta sonra
kontrole çağırdı.
Asıl kabus burada
başlıyor… Testlerden birini yaptırmak için bir özel hastaneye gittik ve
doktorun direk testi yazmasını beklerken beni muayene edeceğini anladım. Ben de
zararı yok bir kez daha keseyi görürüm heyecanıyla yattım hemen ultrasona… Ama
gelin görün ki pek muhterem doktorun söylediklerini aynen aktarıyorum “çok
yoğun bir kanamanız var, böylesi şiddetli bir kanamada bu kese tutunamaz ve çok
büyük bir ihtimalle bu gebelik düşükle sonuçlanır.” Bir doktor nasıl bu kadar
CANİ olabilir? Çok çok hassas bir dönem yaşandığını bilmesine rağmen, hastasına
nasıl böyle fütursuzca bir açıklama yapabilir? Bunu duyan ben dumur olmuş bir
halde işe filan gitmeden direk soluğu evde aldım ve 3 gün boyunca neredeyse
yataktan çıkmadan yattım.
Ertesi hafta
kendi doktoruma yaşadığım kabusu anlattım ve kadın direk "her önünüze gelen
doktora gitmemeniz gerektiğini tecrübe etmiş olmuşsunuz. Şu an senin
bulgularınla tıbbi olarak hiçbir doktor bu gebelik sonlanacaktır öngörüsünde
bulunamaz" dedi ve içimizi nasıl rahatlattı anlatamam. Ve işin ilginç yanı
şuymuş ki bu cani doktor daha önce bizim doktorumuzla çalışmak istemiş ve
kadrosunun dolu olması sebebiyle alınmamış. Bunu da duyunca durum anlaşıldı
deyip rahatladık iyice… Bunu bu kadar ayrıntılı anlattım çünkü benzer şeyleri
yaşayacak olan birileri olursa piyasada ne kadar gereksiz kişinin var olduğunu
da bilsinler.
Gelelim kontrolümüzün
nasıl geçtiğine :) Kesenin
içinde minik bezelyemizi gördük ve kalp atışlarını duyduk :) Bu nasıl bir mucizeye
ev sahipliği yaptığımı anlamamı sağladı. İçimde bir canlı var ve ben buna hayat
veriyorum. Bu gerçekten inanılmaz, açıklanamaz bir şey. Ve ben bir insanın
dünyaya gelme sürecini bilip, okuyup ve belki de çok yakından şahit olup hala
inançsız olan insanları anlamıyorum. Kanamam devam etse de bunun çok
büyütülecek bir şey olmadığını, bebeğin haftalık gelişiminin yerinde olduğunu
öğrenmiş olduk.
Bundan sonraki
kontroller 3 haftada bir olacakmış. Biz bu 3 haftalık randevuları nasıl
bekleyeceğiz bilemiyorum :(
İlk kısım bu
şekilde geçti. Sonrasındaki süreç beslenmeme, hareketlerime, kilo kontrolüme
dikkat ederek geçti. Kendime haftalık hamilelik periyodlarıyla alakalı 2 kitap
aldım ve takiplerimi onlar üzerinden yapıyorum.
Sonrasında 2
kez daha karşılaştık minik meleğimizle. Miniminnacık olmasına rağmen kolu bacağı
suratı nasıl da şekillenmişti. Kıpır kıpırdı içimde ama ne yazık ki şu an için
ben hiçbirini hissetmiyorum :(
Ayrıca atlattığımız
bu dönemde bir tatsızlık daha yaşadık ki o da idrar yolu enfeksiyonu belası…
Bunun için antibiyotik kullanmak durumunda kaldım :( Daha büyük sorunlar yaşamamak
için bu gerekliydi diyerek kendimi rahatlatıyorum.
Fazlaca uzun
bir yazı olmuş gibi gelebilir ama ilk 11 haftalık süreci anlattığım düşünülürse
daha anlatılacak çok şey olmasına rağmen kısa bir özet oldu o kadarını söyleyeyim :) diğer yazılarda ara
ara geriye dönerek diğer ayrıntıları da anlatabilirim belki :)
Bu da benden
12.hafta fotoğrafı olsun. Evet artık belirgin bir göbeğe sahibim ve şimdiden
hamile pantolonlarına geçiş yapmak durumunda kaldım. Diğer pantolonlar uzunca
bir süreliğine ulaşılamayacak raflara kalkmak üzere :(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder